F-117A jest jedną z najbardziej tajemniczych i oryginalnych konstrukcji lotniczych naszych czasów. Samolot ten został zaprojektowany pierwotnie jako myśliwiec, a podstawowym założeniem konstrukcyjnym było maksymalne zmniejszenie odbicia fal radiowych stacji radio-lokacyjnych w celu utrudnienia wykrycia samolotu w powietrzu. F-117 to jednomiejscowy samolot myśliwsko-bombowy napędzany dwoma turboodrzutowymi silnikami i podwójnym usterzeniem pionowym przeznaczony do precyzyjnych ataków na cele naziemne. Jego konstrukcja została podporządkowana jak najmniejszej wykrywalności przez radary. Samolot został zaprojektowany przez koncern Lockheed'a na zlecenie amerykańskich sił powietrznych i był efektem wieloletnich prac nad technologią "stealth" (ang. tajemniczy, skryty).

Obniżenie jego radarowej widzialności osiągnięto dzięki nietypowej konstrukcji, która sprawia wrażenie, że F-117A zbudowany jest jakby z wielu graniastosłupów. Dodatkowymi istotnymi elementami tego zabiegu było zamontowanie specjalnych krat na wlotach powietrza, zainstalowanie specjalnego kanału, w którym spaliny mieszają się z zimnym powietrzem, możliwość chowania wszystkich elementów, których używanie jest czasowe, usunięcie z wyposażenia samolotu aktywnych systemów nawigacji i pokrycie powierzchni całego samolotu specjalną czarną powłoką pochłaniającą promieniowanie radarowe. Dzięki tym wszystkim udoskonaleniom przekrój radarowy F-117A wynosi od 0,01 do 0,025 metra kwadratowego i odpowiada ptakowi średniej wielkości. Samoloty te weszły na wyposażenie bojowe U.S. Air Force w 1982 roku. Minęło jednak kilkanaście miesięcy, zanim pierwsza eskadra osiągnęła zdolność bojową, wiązało się to z pełnym poznaniem jednostki wykonanej zupełnie inną technologią niż dotychczasowe, zarówno przez pilotów jak i obsługę naziemną. Pierwszy raz F-117A wykonały swoje loty bojowe w grudniu 1989 roku w czasie inwazji na Panamę, gdzie jednak wskutek warunków atmosferycznych dwa spełniające to zadanie samoloty nie trafiły w cel.

Dokonano więc kilku poprawek, które zostały zweryfikowane przez udział 40 F-117A w wojnie w Zatoce Perskiej w 1991 roku. Skuteczność i precyzja nalotów wykonywanych przez nie przeszła najśmielsze oczekiwania, bowiem wyniosła 85% i w pełni potwierdziła zasadność konstrukcji typu "stealth". Wtedy również światło dzienne ujrzało wiele dotąd skrzętnie ukrywanych szczegółów jego konstrukcji. Uzbrojenie "niewidzialnego" samolotu F-117A jest umieszczone w dwóch wewnętrznych komorach kadłuba. Jako podstawowe używane są bomby typu "Paveway" z laserowy układem naprowadzania, z których GBU-24 Paveway III trafiająca w cel z dokładnością 0,3 metrów. Jak wszystkie samoloty taktyczno-strategiczne USAF może także przenosić głowice nuklearne. Uzbrojenie jest przenoszone na specjalnych pylonach o nośności 2500 kg wysuwanych z komór poza obrys płatowca. Napęd samolotu stanowią dwa turbo odrzutowe silniki General Electric F-404 GE F-1 D2 bez dopalania. W maszyny F-117A wyposażone jest 37 Skrzydło Samolotów Myśliwskich stacjonujących w Newadzie.

	Osiągi	Jednostka
Szer. Skrzydeł	10,75	metrów
Długość	16,25	metrów
Masa własna	52 500	funtów
Max. Prędkość	645	mph
Zasięg	575	mil
Max. Udźwig	2 500	kg

2 silniki General Electric F404s o 10,6 tyś. funtów mocy każdy.

AIM-9 Sidwinder

AIM-120 AMRAAM

AGM-65 Maverick

AGM-154

AGM-84 Harpoon

GBU-10

GBU-24

GBU-29

Wszelkiego rodzaju bomby kasetonowe,

laserowo naprowadzane, rakiety powietrze-ziemia